Akıncılar Dergisi Türkiye'nin Güncel, Doğru ve Seviyeli Haber ve Bilgi Portalı
Tarih boyunca savaşların ana karargahı olmuştur Anadolu, Orta Doğu, Balkanlar, Afrika, Asya… Bu bölgelerde nice masum bebekler, çocuklar, anneler, babalar, yaşlılar BATI MEDENİYETİNİN! ALÇAK TEMSİLCİLERİ tarafından katledilmişlerdir. Dökülen kanlar da hep Müslümanların kanıdır. Niye? Tek suçları Müslüman olmak da ondan…
Osmanlı ne zaman tarih sahnesinden çekildi, Müslüman coğrafyaları kan gölüne döndü. Geriye de masum insanların dökülen kanlarının izleri kaldı. Kudüs, Haçlılar tarafından işgal edildiğinde o kadar çok Müslüman katledilmiştir ki, kaynaklar dökülen kanların insanların dizine kadar geldiğini, caminin pencerelerinden aktığını yazmaktadır.
Endülüs Emevi keza öyle. En sonunda da Osmanlı’yı parçaladılar, aradan geçen yüz yılda da akan kan hala durmamıştır. Fransa’nın Cezayir’de yaptığı katliam tam bir insanlık suçudur, Amerika denen HAYDUT devletin Irak’ta, Afganistan’da, Suriye’de yaptıkları tam bir insanlık dramıdır, soykırımdır.
Ama bizler öyle miyiz? Biz hiçbir zaman düşmanımız dahi olsa masum, savunmasız bir insana kılıç kaldırmamışız, zarar vermemişizdir. Metehan’dan tutun da Müslümanlığı kabul edip Anadolu’da yer edinmemize, oradan da dünyanın neredeyse dört bir yanına varıncaya kadar hiçbir soykırım yapmamışızdır.
Soykırım yapan biri varsa o da alçak Batının ta kendisidir. Hollandalı komutanın komuta ettiği ve Sırp askerlerinin Boşnak kardeşlerimize yaptıkları soykırım değil de nedir? Neydi o masum insanların suçu? Bunu nasıl içinize sindirebilirsiniz? Tek suçları Müslüman olmalarıydı. Avrupa’da bir tek Müslüman kalmamalıydı…
Hollandalı bir alçak komuta ediyordu. Orada Boşnaklara dediler ki, biz Birleşmiş Milletler olarak artık buradayız, burada bir BARIŞ GÜCÜ! oluşturacağız. Bakın biz size güvenli bir yol açtık. Artık silahlarınızı bırakın ve bu güvenli bölgeden geçin. Geçti Boşnaklar çaresiz, yapacak bir şeyleri yoktu, el mahkum oradan geçmek gerekiyordu…
O Boşnaklar oradan geçer geçmez, SIRP alçakları 8372 masum, naçar, elinde kendilerini savunacak hiçbir aracı olmayan Boşnak halkını hayvan boğazlar gibi öldürdüler, katlettiler…
Savaş bitmişti, her yer darma dağın olmuştu. Hatta öyle ki bugün bile bazı evlerin cephelerinde silah izlerini görmek mümkündür. Yardım gerekiyordu geridekilere. Bu yardım da uzaktan gelmeyecekti. Nerede bir masum halk varsa oraya gidecek olanlar belliydi.
Türkiye yardım kolilerini hazırladı, yardıma muhtaç olanlar tek tek liste edildi. Listedekilere yardım kolileri teker teker dağıtıldı. Yalnız bir problem vardı. Birisini unutmuşlardı. Listeyi hazırlayanları o bir tek kişiyi eklemeyi unutmuşlardı. Hemen dağıtımda görevli Türk askerlere söylediler durumu. Yalnız biraz uzakta dediler, hava kar kış soğuk, üstelik evi de dağın başında, bir yere kadar arabayla gidebilirsiniz, ondan sonrasını yürümek zorundasınız dediler…
Bu ne demek dedi Türk askeri, ne olacak yani gideriz elbet dediler. Gitmez miydi asker elbet giderdi, Kutuplarda da olsa bir tane muhtaç için oralara giderdi. Öyle de oldu, bir süre sonra evin kapısına vardılar, kapıyı çaldılar. Açtı teyze kapıyı. Baktı ki dört beş tane asker elinde kolilerle çuvallarla gelmişler. Oğlum siz Türk müsünüz dedi teyze. Asker şaşırmıştı, öyle de teyze nereden anladın.
Hüzünle mutluluk arasındaydı teyze. Bunu ancak siz yapabilirsiniz evladım, geleceğinizi biliyordum dedi…
İşte biz buyuz, biz nerede olursa olsun bir tek Müslüman için canımızı veririz. Biz her zaman beklenen olmuşuzdur. Gittiğimiz yerlere de kırıp dökmek, masum insanların kanını sömürmek için gitmeyiz. Biz ihtiyaç duyulduğunda orada biteriz. Öyle ki oralara da gitmek zorundayız. Ne diyordu Tufan Gündüz hoca, TARİH BİZİ ÇAĞIRIYOR. Evet tarih bizi yıkmaya değil inşa etmeye çağırıyor…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
