YENİ EKSEN

Bugüne kadar hep sahne önünde olup bitenlerle ilgilendik. Etrafımızda neler oluyor bizi pek fazla ilgilendirmedi. 80 sene boyunca kendi yağımızda kavrulurken buz dağının arkasında büyük güçler başka planlar peşindeydi. Sınırlarımız içerisinde kırk tilki geziyor ama kırkının da kuyruğu birbirine değmiyordu.

Ama 2000’li yıllardan itibaren işler değişti. Türkiye kafasını topraktan çıkardı, etrafı ile ilgilenmeye başladı. Turgut Özal’ın, Erbakan Hocanın yaptığını R.T. Erdoğan ve ekibi yapmamıştı. Yanlış anlaşılmasın dediğim. Çünkü Özal açıktan Türk dünyası ile ilgileniyordu, Avrasya’ya gözünü dikmişti, açıktan açıktan Türkiye gemisinin kaptanlık koltuğunda olduğunu gösteriyordu. Bu da onun sonunun erkenden gelmesi oldu. Azerbaycan gezisi sonrası aniden öldü, arkasına gidilmedi. Ama hiç şüphesiz bu da dış geçil gücün içerideki elleri tarafından gerçekleştirilmişti.

Aynısını Erbakan Hocaya yaptılar. O da yoldan çekilmek zorunda kaldı. Kaptanlığı R.T. Erdoğan ve ekibine verdi. R.T. Erdoğan Türkiye’nin gücünü toparlayasıya kadar çok dikkatli olması gerektiğini biliyordu. Onun her şeyden haberi vardı. Ama devletinin gücünü de biliyordu. Ani ve fevri hareket her şeyi mahvedebilirdi. O yüzden ABD’ye yakın görünerek ilerledi.

Ne zamana kadar? FETÖ’yü tasfiye edebilecek, bağımsız kararlarını hayata geçirebilecek, milleti arkasına alana kadar. Dönüm noktası da 15 Temmuz gecesi oldu. 15 Temmuz sonrası Türkiye ABD-BATI-NATO’dan kopuyor, RUSYA-ÇİN-AVRASYA eksenine kayıyordu.

Rusya-Türkiye hem bölgesel işbirliği hem de S-400 anlaşması ile bölgede birlikteliğini pekiştiriyordu. Bu süreçte Rus Jeti düşürüldü, Rus Büyükelçi katledildi. Sebep? İyi giden Türk-Rus ilişkilerini zedelemek için. Ama bu ikili arasındaki ilişkiyi koparmak şöyle dursun S-400 ve şimdilerde de konuşulan S-500 ile ilişki zirve yapıyordu. ABD’nin saldırgan politikaları, her şeye sahip olmak istemeleri, ortaklığa asla yanaşmamaları pahalıya patlıyordu. Uzun vadeli planlar yapan Türkiye kazanan ve kazanacak olan oluyordu. ABD ise yalnızlığa itiliyordu… Hem de kendi yaptıklarından dolayı…

Çin, Doğu’dan adeta bir dev misali geliyor. Hem de elinde büyük bir kozla: KUŞAK YOL-YENİ İPEK YOLU… Bu öyle bir projeydi ki, geçtiği 65 ülkeyi ihya ediyordu. Refaha kavuşturuyordu. Buna karşı çıkan yine ABD oluyordu. ABD, direkt Çin’e savaş açmak yerine İran’da, Irak’ta, Afganistan’da, Sri Lanka’da, Akdeniz’de önünü kesiyordu. Geldiği yere geri döndürmek istiyordu.

Huawei’ye saldırı üstüne saldırı yapılıyordu. Önce sahibinin kızı Kanada’da rehin alınıyor ABD’ye getiriliyordu. Sonra Huawei uygulamalarına engel getiriliyordu. Çünkü çok büyük bir firmaydı, Apple’nin tahtını almak üzereydi.

Geçelim mücadelenin dozunun arttığı önemli noktalardan birine: AKDENİZ… Gelecek yılların enerji deposu. Büyük güçler Akdeniz’de. Pastadan pay kapmak için. Haliyle Türkiye de sahada. Türk Bayraklı gemiler devriye geziyorlar. ABD, Akdeniz’de de pastanın tamamını istiyor. Ama bu o kadar kolay bir şey değil. En önemli etkin güç Türkiye olmadan pastadan pay almak o kadar kolay olmaz.

Şimdilerde konuşulan başka bir konu da BİRLEŞİK KIBRIS… Yani Güney-Kuzey Kıbrıs’ı birleştirmek istiyorlar. Kim? Tabiki ABD. AKDENİZ’in tek hakimi olmak için. Ama bu da o kadar kolay değil. Türkiye olmadan olmaz, Türkiye’nin de nüfuzu yüksektir Kıbrıs’ta. 1974’ten beri. Bunu da Türkiye’ye rağmen yapmaya çalışacaklar. Sonuç almak ise kağıt üzerinde yazıp çizdikleri olmaz…

O yüzden herkes gelip Türkiye’nin kapısını çalıyor. Çalacaklar daha. Çünkü Türkiye artık her yerde. AVRASYA’da, SURİYE’de, AKDENİZ’de, her yerde. Türkiye ile ortak bir paydada buluşanlar uzun vadede kazananlar olacak. Aksi mümkün değil.

Ama içeride de birlik ve beraberlik şart. 23 Hazirandaki İSTANBUL seçimlerini asla farklı düşünmemek gerekir. Çünkü dışarıda Türkiye’yi istemeyenler içeride kendi politikalarına yakın partiyi isterler…

Selam ve dua ile…

İBRAHİM YAVUZ