DİKTATORLERE NAMUS BORCLUSU OLMAK

Aydın Aydın

Demokrasi….

Çağımızın en kutsal değeri… Demokrasi için milyonlar ölüyor ve öldürülüyor. Daha az veya daha çok öldürmek de kimsenin umurunda değil… Çünkü, mesele demokrasi ise insan canı teferruattır.

Demokrasi bir yönetim biçimidir. Bu yönetim biçimine halkın kendi kendisini yönetmesi denir. 

Ancak memlekete yönetici gerekir ve demokrasilerde yönetici seçimle olur. Seçimin de demokratik olması gerekir.

Demokrasi çok güzel bir yönetimdir. Demokrasilerde devlet hiç el değiştirmez.  Ancak, yöneticiler yani krallar olarak tabii ki değişebilir ve değişmelidir. 

Buna bir mani yoktur ve hatta gereklidir. 

İlla gereklidir. Aksi halde devlet el değiştirebilir.

Hiç bir demokraside hiç bir kral on yaşını geçmemelidir.

Anlayalım ki:

Demokrasi, bir ülkede kral on yaşını hiç gecmesin ve devlet hiç bir zaman halkın seçtiği kralın yönetimine girmesin; 

Devlet hep birilerinin tekelinde olsun diye o birileri tarafından icad edilmiş bir rejimdir.

Dikkat ederseniz, dünyada iktidarda on yaşını geçmiş kim varsa hepsi, dünyanın tüm dillerinde diktatör olarak bilinmekte ve öyle anılmaktadır..

Diktatörler mi?

Elbette ki hayır. Hepsi de iktidara geldikleri ilk günden daha fazla halkçıdırlar.

Lakin devleti öğrenmişlerdir ve kendi devletlerini ne idugu belirsiz o birilerinin elinden ya çekip almışlardır veya almak üzeredirler.

Diktatör denilen tüm demokratik seçilmişlere illa ki sahip çıkmak, halkların devletlerine namus borcudur.

Aksi halde kölelik ve zulüm illa devam edecektir.