Akıncılar Dergisi Türkiye'nin Güncel, Doğru ve Seviyeli Haber ve Bilgi Portalı
Bir asalet geçiyor önümüzden bizi bize anlatan…
Öncelikle şunu söylemeliyim; Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan benim bir akrabam ve tanıdığım falan değil. Başbakanımız Ahmet Davutoğlu da öyle. Bu insanlardan herhangi menfaat sağlamışdeğilim ve böyle bir beklentim de yok.
15 yıldır batmış bir Türkiye’yi bugünkü duruma nasıl getirdiklerini de gözden kaçırmamak gerekir. Neyse fazla uzatmadan lafa girelim. Tayyip Erdoğan bu hafta ABD’ ye Türk-Amerikan Kültür ve Medeniyet Merkezi’nin açılışı için gitti.. Orada devlet adamları ile görüştü, konuşmalar yaptı, oradaki Türk gençlerine seslendi.
Orada da Tayyip Erdoğan’ın nasıl bir dünya lideri olduğunu gördük. Bundan seneler önce devlet adamlarımızın ABD devlet adamları ile görüşebilmesi için bir hafta bekletildiği, ve görüşmenin de gönderme olarak sadece yedi saniye yapıldığı zamanlar aklıma geldi. Ve iki elini bağlayarak, dizlerini birleştirerek durmaları tabi... Şimdi siz kalkmışsınız bunu söylüyorsunuz. Şimdi bu zamana kadar ne değişti de bu devlet bu duruma geldi bunun hesabının yapılması lazım.
Eskiden toplu fotoğraflarda devlet adamlarımız kıyıda bir yerde dururdu, o da yarısı görünür yarısı görünmezdi. Şimdiki duruma bakın grubun tam ortasında, üstelik diğerlerini ona bakarken boynu kırılacak. İşte biz buyduk. Türk milleti şu son yüz yıldır aşağılandığı kadar hiçbir dönemde aşağılanmamıştı. Kimse inkar edemez bunu. Artık Türkiye bize Lozan’da biçilen 780 km2’yi aştığı için bugün bunlar başına geliyor. Altı yüz sene boyunca cihan devleti olan bir ruhu yeniden uyanıyor. Bu milletin içinde hala bir cihan hakimiyeti mefkuresi var çünkü.
Bugün, Afrika coğrafyasına bakın, Ortadoğu’ya bakın. Ümitleri nasıl Osmanlı yıkılırken bizimle birlikte yıkılmışsa, şimdi de ümitleri biziz. ”Siz bize yardım etmeyin, olduğunuz yerde güçlü durun yeter, siz orada güçlü durdukça biz burada kendimizi güvende hissediyoruz” diyorlar.
Yazımı bitirmeden şunu da söyleyeyim: Eğer bu coğrafyaya sahip çıkmayıp da sadece dünyevi ideolojilerimize kapılıp gidersek Hz. Peygambere, sahabelerine ve dahası onun misyonuna hakaret etmiş oluruz, ihanet etmiş oluruz. Yoksa Afrika’daki o açlıktan ölen çocuğun gözündeki yaşın, o Suriyeli çocuğun sahilde uzanışının, gözünün önünde anne, baba ve füzeyle kardeşinin yok oluşunun hesabını veremeyeceğiz.
Artık tüm Müslümanların birbirini o eski günlerdeki gibi kucaklaması, şer odaklarının değil insanlığın yanında yer alması gerekmektedir. Allah devletimize ve milletimize zeval vermesin. Tüm Müslümanları bir arada görmeyi nasip etsin inşallah.
Selam ve dua ile…
İbrahim Yavuz
