Akıncılar Dergisi Türkiye'nin Güncel, Doğru ve Seviyeli Haber ve Bilgi Portalı
– KÖPRÜ VE OTOYOLLARIN BEDEVA,
HASTANELERİN ÜCRETLİ OLMASINI İSTER MİSİN?
– Köprü ve otoyollar pahalı değil mi?
– Evet, pahalı!
– Peki, niye yazılarında savunup duruyorsun?
– Şundan dolayı savunuyorum ama önce sorunu bir düzelteyim. Ben köprü ve otoyolların pahalılığını değil, yatırım ve hizmetlerin devamını savunuyorum. Bu yolları kullanan birisi olarak ucuz hatta mümkünse bedava olmasını istemez miyim?
Ancak
Yatırım ve hizmetlerin devamı için bazı külfetlere katlanmak zorundayız.
Şimdi gelelim sorunuzun cevabına:
Üç sebepten dolayı bu yatırımların devam etmesi için bazı zorluklara katlanmamız gerektiğini savunuyorum.
Birincisi
Arızalı bir Türkiye’den geldiğimiz için yapılan her yatırım
beni heyecanlandırıyor ve eski Türkiye’nin içimizde bıraktığı derin acının dinmesini sağlıyor.
İki
Köprü ve yollardan alınan ücretin başka alanlarda yine bizim için kullanıldığını
Binaenaleyh, havaya savrulup boşa gitmediğini bildiğim için
Üç
Onurumuz, şerefimiz ve geleceğimiz için
“ARIZALI TÜRKİYE”
– “Arızalı Türkiye” derken neyi kastediyorsunuz?
– Çocukluk ve gençliğimizi yaşadığımız bu güzel ülkemizde, uzandığımız her şey elimizde kalıyordu.
Yollar bozuk
Kanalizasyonlar bozuk, su boruları bozuk
Hastaneler perişan
Adliye koridorları in gibiydi…
Ne okullar doğru dürüst okul (Ortaokulu yağmur yağdığında defter ve kitaplarımızın üzerine şıp şıp su damlayan öğrenci yurdundan bozma bir yerde okuduk. Bu Mardin’in merkezi böyle… Bir de köy ve kasabaların ne halde olduğunu düşün!) ne sıralar sıra ne kara tahta doğru dürüst bir kara tahta idi.
Karakollar da aynı şekilde. Yağmur yağdığında ortalıkta birkaç tane su kovası olurdu.
Eski Türkiye’de
Hasta olmak adeta suçtu.
Hastane kapılarında hasta yakınlarının çektiği çile hastanın çektiği acıdan az değildi.
ANKARA-İSTANBUL KARAYOLU
İZMİT- YALOVA-BURSA
Yollar dar, bozuk perişan haldeydi.
Öyle ki,
Ülkemizin en büyük şehri İstanbul ile başkent Ankara arasındaki yol bile çift şeritli bir yol idi. Otoyolu falan biz rahmetli Özal zamanında gördük. O İki gidiş iki gelişli yolu da şimdiki duble yollar gibi düşünme! Şimdiki duble yolların neredeyse otoyoldan farkı yok.
O zamanlar
Bolu dağına yaklaştın mı kamyon trafiği arkasındaki kuyruk Kaynaşlı’ya kadar uzanır arkasından “ya sabır!” çekerdik. Aş aşabilirsen Bolu dağını…
O yıllardaki hükümetler
Bolu dağına kepçeyi dayayıp bir şerit daha açmaktan bile acizdiler. Yıllarca Bolu dağındaki o çileyi tüm Türkiye olarak çektik.
Nihayet
Erbakan Hocanın kısa süreli iktidarı döneminde bir-iki şerit eklendi de şoförler rahat bir nefes aldı.
Aynı çile
Türkiye’nin sanayi bölgesi olan Marmara bölgesinde de on yıllar boyunca yaşandı.
İzmit-Yalova-Bursa yolu tek şeritli gidiş gelişli bir yoldu.
Evet, tek şerit!..
İzmit körfezini dolaşarak geçmek tam bir kâbustu.
Önünüze düşen kamyonu sollamak için ne stresler çekildi ne kazalar yaşandı o yolda bir bilsen.. ama hepsi unutuldu.
Şimdi
Klavye kahramanları 2 dakikada geçilen Osmangazi Köprüsü’ne laf yetiştirmeye çalışıyor. (Bu arada o yol da bu hükumet döneminde duble yol oldu)
İDO
Arabalı vapurlar çıktığında sevinmiştik. Yarım saate geçer bir saat de kuyrukta bekleriz iyi…
Ama bilhassa tatil günlerinde arabalı vapurlar öyle bir yoğun oluyordu ki… Kuyruk Derince ’ye kadar uzanıyordu.
O kalabalığı görünce
Naçar
Daha yokuşun başında direksiyonu kırıp İzmit üzerinden Yalova- Bursa istikametine gitmek zorunda kalıyorduk.
Ve yine kamyonları sollama çilesi, yine stres…
Türkiye’nin
Kalkınmış, sanayi ve ticaret bölgesi Marmara’yı dolaşan yolun hali buydu!
Varın artık gerisini siz tahmin edin.
Şimdi ise Anadolu’nun en ücra köşelerine bile duble yollarla gidiliyor.
Geçilmez dağlardan tünellerle geçiliyor.
Derin vadiler üzerine kurulan viyadükler yollara bağlanarak destanlar yazılıyor.
Ama kadir kıymet bilmeyenler
Hala
Köprü ve otoyollar pahalı diyor.
ŞEHİR HASTANELERİ
OKULLAR
VE
DERS KİTAPLARI
Şehir hastanelerini geçen yazımda anlattım. Tek kelime ile beş yıldızlı otel konforunda diyeyim yeterlidir. Merak edenler bundan önceki yazımdan okuyabilirler.
Okullar ise söylemeye gerek yok.
Hepimizin bir yakını bir şekilde okula gidiyor.
Nasıl okullar yapıldığını görüyoruz.
Ben işin en önemsiz tarafına dokunacağım
Ki,
Geldiğimiz nokta anlaşılsın.
DERS KİTABI TEMİNİNDE
YAŞADIĞIMIZ SIKINTI
90’lı yılların başıydı.
Çocuklarımı kayıt yaptırmak için okula gittiğimde
Velilerin
Okul bodrumunda uzun bir kuyruk oluşturduğunu görerek ben de sıraya girdim.
Biraz sonra farelerin ortalıkta cirit attığını.. fareleri gören çocukların annelerine sıkıca sarılması vs. heyecanı içinde kayıt işlemlerini kazasız belasız atlattık.
MASA ÜSTÜNDEKİ KİTAPLAR
Kayıt işleminden sonraki günlerde
Çocukların eline alınacak kitap listesini tutuşturdular.
Tamam! Alacağız ama kitaplar piyasada bulunmuyor
Veya
Bir kısmı bulunuyor.
Kitapları nereden temin edeceğiz?
Milli Eğitim Müdürlüğü kitap evi Cağaloğlu…
İnnallahe maassabirin…
Ya sabır çekip Cağaloğlu’nun yolunu tutuyorum.
Aman Allah’ım! Bir kuyruk ki, neredeyse Sirkeci’ye varacak.
Yapacak bir şey yok, girdim kuyruğa…
Tam sıra bana gelecekken, alacağım kitap bitmesin mi?
Ertesi gün mü başka bir gün mü unuttum şimdi.. tekrar Cağaloğlu’na gitmek suretiyle ancak okul kitabına kavuşabiliyorum.
Bende bir sevinç bir sevinç hiç sormayın.
“Tayyip” ise ne yapıyor?
Daha okul başladığı gün tüm ders kitapları gıcır gıcır öğrencinin masası üzerinde duruyor. Hem de velilerden 5 kuruş almadan, velileri Cağaloğlu’nda güneşin altında sıra bekletmeden. Amirinden izin alıp bir gününü kaybetmeden…
Haliyle ne heyecan var, ne stres, ne sevinç…
“Tayyip” bu sevinç ve heyecandan Z kuşağının velilerini mahrum bıraktı. Belki de itirazları bundan.
ONUR VE ŞEREFİMİZ İÇİN
– Pahalı da olsa
Kullandığım sürece ben köprü ve otoyol ücretini seve seve ödemeye
devam edeceğim.
– Neden?
– Çünkü bu hükumet aldığı paralarla başka bir yatırım yapmasa bile yurt dışında bizi adam gibi temsil ediyor ya.. sırf bunun için olsa bile desteklemeye devam edeceğim.
– Diğerleri iyi temsil etmiyor muydu?
– Hayır, etmiyordu!
Örnek olarak bir Ecevit, bir de İnönü örneğini vermek istiyorum.
Açın arşivleri bakın!
Bilhassa
Ecevit’in yabancı devlet başkanları karşısındaki duruşu bizi adeta kahrediyordu.
Ya İnönü!
O da yediği fırçanın acısı geçmeden ABD başkanının gönderdiği uçağa binerek Amerika’ya gidiyor.
Be adam! Bu kadar fırça yedin… Hangi yüzle hem de onun gönderdiği özel uçağı ile ayağına gidiyorsun?
Bu arada
Ülkemizin dünya siyasetinde en ufak bir ağırlığı yoktu.
Nasıl olsun ki!
Başbakanı
Kumar masasında yumruk yiyen bir ülkenin ne ağırlığı olabilir?
Türkiye haberleri Avrupa gazetelerinin üçüncü sayfa haberiydi. O da ya tren kazası, ya otobüs kazası vs. gibi sebeplerle çok ölümler olunca haber olabiliyorduk.
Şimdi ise
Başta Cumhurbaşkanımız Erdoğan olmak üzere, Dış işleri bakanı Çavuşoğlu’nun, Milli savunma bakanı Akar’ın ve diğer devlet adamlarımızın yabancı devlet başkanları ve mevkidaşlarının yanındaki duruşuna bir bakın!
Hiç IMF heyeti önünde el pençe divan duran devlet bürokratlarımızın haline benziyor mu?
Ya H. Fidan!
Fuat Doğu’nun “Benim görevin CIA yetkilisine mihmandarlık yapmaktır” diyen MİT müsteşarından, CIA’nın çevremizde oluşturmaya çalıştığı terör odaklarını yerle bir eden… CIA’nın beslediği teröristleri yurt dışından paketleyip getiren bir MİT başkanına kavuştuk.
Nereden nereye…
Netice olarak.
Değil mi ki,
Cumhurbaşkanımız bütün bu faaliyetleri deruhte ediyor,
Bize
Bu dünyada şerefli bir hayat, manevi dünyamıza bir mana kazandırıyor,
Başka bir hizmeti olmasa bile
Bu kadarı bile bana yeter.
Bu arada
Kendi belediyeleri hiçbir iş yapmadığı gibi, koyduğu su zammına itiraz etmeyenler, kaymak gibi yollarda tatile gidenler, beş yıldızlı hastanelerde bedava tedavi olup çıktıktan sonra teşekkür etmeyi bile bilmeyenler
Varsın
“Tayyip, köprü ve yolları pahalı yaptı!” desin.
İnanıyorum ki,
Eninde sonunda
Milletin derunundaki sağduyu galip gelecek
Ve Türkiye
Emin adımlarla yine yoluna devam edecek
İnşallah…
23.06.2021
Emin Batur
