Akıncılar Dergisi Türkiye'nin Güncel, Doğru ve Seviyeli Haber ve Bilgi Portalı
Allahuekber Dağları daha önce hiç bu kadar ağlamamıştı. Çünkü Allahuekber Dağları böyle hazin bir sonu hiç yaşamamıştı…
Sarıkamış Harekâtı’nın 104. yıl dönümü bizlere çok acı hatıraları anımsattı yine. Zor günler geçiren Osmanlı İmparatorluğu için bu Harekât yaşanan acıların tuzu biberi oldu. Ama sondan söyleyeceğimizi şimdiden söyleyelim: Hani hep söylenir. Bu harekât yapılmak zorunda mıydı? O kadar askeri kışın o ayazında üzerilerinde kabanları hatta bazılarının içinde fanila dahi yokken, ayaklarında ayakkabıları yokken buna ne gerek vardı? Bu sorular uzar da gider. Bütün suç da Enver Paşa’nın üzerine atılır. Biz bütün bu sorulara olayların akışına göre cevap arayalım…
Bundan 100-105 sene önce emperyalist devletler Osmanlı İmparatorluğu’nun üzerine Batı’dan Doğu’dan, Kuzey’den Güney’den geliyorlardı. Amaçları da Osmanlı’nın Güney topraklarındaki enerjiyi alıp kendi ülkelerine götürmek ve fabrikalarında işletmekti.
Sarıkamış Harekâtı’ndan önce Güney topraklarımızda, Balkanlarda, Kafkaslarda nice mücadeleler yapmış, buralarda birçok askerimizi kaybetmiştik. Neredeyse savaşacak asker kalmamıştı… Geriye kalanları ise yorgundu, bitkindi, artık savaşmak da istemiyorlardı.
Ama Sarıkamış’a da asker gerekiyordu. Çünkü asker yoktu. Mesela Yemen’den bir alay Sarıkamış Harekâtı için gelmişti. Yine Sarıkamış’taki askerlerin çoğunu Karadeniz, Doğu Anadolu ve Güney Doğu Anadolu Bölgesinden gelen askerler oluşturuyordu.
Şimdi gelin sorularımıza cevap arayalım. Dönemin şartlarına bakalım. 1878 yılında Berlin Anlaşması yapılmış. Bu anlaşmaya göre Ermenilerin yerleşik olduğu yerlerde Osmanlı’ya Ermenilere hukuki ve toprak reformları sağlanması için dayatma yapılmış. Biz de bunu kabul etmişiz. Bu demek oluyordu ki: Diyelim ki Kars’ta Ermeniler daha çok. Kars’ta Vali bir Ermeni olacak, toprakların çoğunluğu Ermenilere verilecek… Dikkat edin!!! Bu kararla Ermenistan’ın alt zeminini de oluşturmak istiyorlar…
Yine 8 Şubat 1914’te Yeniköy Anlaşması diye bir anlaşma yapmışlar. Bu anlaşma da Doğu illerini kapsıyordu ve bu süreç de yine Ermenistan alt zemini oluşturma süreciydi. Ağustos 1914’te bir gizli anlaşma daha yapılır İstanbul’da. Bu anlaşmadan hemen sonra 8. Dünya Ermeni Kongresi toplanır. Bu toplantıda alınan kararlar: İşin garibi bunları isteyen İttihatçılar!!!
* Kafkaslar kendi aralarında paylaşılacak.
* Erivan, Kars ve Elizabeth Pulu’nun Doğu kısmı Ermenilere veirlecek.
* Van, Bitlis ve Erzurum ortak olarak kullanılacak. (Bunu bizimkiler kabul etmedi)
Tabi bunların vaat edildiğini duyan Ermeniler kaynıyordu. Yerlerinde duramadılar. Bir an önce harekete geçmeleri gerekiyordu. Kafkaslardan Rus ordusu ile beraber Ermeniler Erzurum’a doğru geliyorlardı. Şimdi siz okuyuculara soralım: Kışın ortasında Harekât mı yapılır? Ne gerek vardı? O kadar askeri kışın ayazında Allahuekber Dağlarına dökmenin mantığı neydi? diyebilecek misiniz? Gelen Rus-Ermeni birlikleri gelip de buraları ele mi geçirsinlerdi!
Bütün suç da Enver Paşa’nın üzerine yıkılmıştı. Enver Paşa adeta günah keçisi haline getirildi. Sarıkamış ile ilgili birtakım hataları olsa da bu işin bütün sorumluluğunu onun üzerine atmak herhalde insafa sığmayacaktır. Enver Paşa her ne kadar İttihatçı grubun içerisinde yer alsa da İttihatçıların içerisinde en milliyetçisi oydu, en dindarı oydu… Ancak o her ne kadar böyle biri olsa da mangal yüreğine söz geçiremiyordu… Böyle bir adama hain diye kestirip atmak herhalde pek de akla mantığa sığmayacaktır…
Devam edecek…
Selam ve dua ile…
İBRAHİM YAVUZ
