Akıncılar Dergisi Türkiye'nin Güncel, Doğru ve Seviyeli Haber ve Bilgi Portalı
Dil nedir ki olmasın. Dilsiz bir din ve millet mi olur.
Maalesef böyle bir hal var.
Bugün canlı yayın bir wattsap gurubuna dahil edildim. Ve beş altı kişi birbirlerini tekfir edip durdular. Ben de bir kaç kelam etmeye çalıştım. Ama konuşmak ne mümkün. Ve eminim ki, hiç birisinin gözünde ben artık müslüman değilim.
Benim gözümde onlar, müslüman mı peki?
Her önüne geleni kâfir eden insanların islamliği ne kadar mümkün ise, elbette onların müslümanlığı da o imkanın içinde elbette mümkün. Ama imkansızlık varsa, mümkünlük zaman alır illa ki.
Hepsi ayet ile konuşuyorlar. Hepsi hadislerin bir takım ve bir çeşit uydurmalar olduğuna iman etmişler.
Bir tane hadisleri bir değer olarak ifade etmeye çalışan vardi. Lâkin hepsi birden onu çeşitli hadisleri örnek vererek onu, o hadislere inanan salak yapıp çıktılar. Arkadaş bir şey diyemedi. Çünkü adamlar hem Kur’an ile konuşuyorlar hem makineli tüfek gibi atıyorlar.
Yani… Hiç birisinin ne şeklini ne de şemailini bilmem ama hepsine acıdım.
Din bilmeyen ve peygamber kelimesini bile bilmeyen kişiler, uydurulmuş dine karşı ayaklanmışlar.
Ataları bir şey bilmeyen cahiller imişler ve onlar atalarının dinini reddederek hakiki müslüman olmuşlar.
Tabii… Onlara ben de bir ömür bictim..
Dedim ki on sene sonra sizin çocuklar babalarının sapik olma ihtimaline karşı onlar da kendilerine bir din indirecekler.
Dedim ama soru olarak dedim. Yani böyle her nesil kendi kafasına göre bir din indirecek ve her müslüman kişi sapık ataların evladı olacak ise müslümanların ümmet olması nasıl tesekkul edecek diye sorduk. Ama sordurmadilar bile.
Arkadaşlar çok biliyorlardı biz çok cahil kaldık karşılarında. Hiç bir şekilde yeni bir din koyamadık önlerine.
Böylece ayrıldık.
Aynı dinden ve aynı din üzerine konuşuyorduk ama dili konuşmuyorduk. Biz, din konuşmaya çalışıyorduk onlar ayet.
Her ayet de bana ve benim dinime karşı idi.
Eyvallah dedik.
Eyvallah.
