Akıncılar Dergisi Türkiye'nin Güncel, Doğru ve Seviyeli Haber ve Bilgi Portalı
Geçen hafta kaldığımız yerden devam edelim. Demokrat Parti 1946 baskın seçimine yeni kurulmuş, teşkilatlanmasını yeni yeni gerçekleştiren bir parti olarak girmişti. Zaten baskın seçim de o yüzden yapılmıştı. DP halk nezdinde oldukça kabul görmüş bir parti olmaya başlamıştı. İsmet İnönü de baskın bir seçimin gerekli olduğunu düşünecek ki seçimleri bir yıl öne çekmişti. Sonuçta da CHP yine iktidarda kalmayı başarmıştı…
1950’ye gelindiğinde işler değişecekti. Halkın bir özlemi vardı. O da dini duygularını pratiğe dökerek, ibadetlerini serbestçe ifa edebilmek. Öyle ki dinimizin İslam oluşu bile anayasamızda yazmıyordu, öyle ki laikliğe aykırıydı. Ezan aslının dışında Türkçe okunuyordu. Bunun acısını çıkarmak gerekiyordu. 1950 seçimleri bunun için büyük bir fırsattı. İlk kez gizli oy açık tasnif sistemi uygulanacaktı. Böylelikle herkes hür bir şekilde oyunu istediği yere verebilecekti. Bu sistem etkisini hemen gösterdi. İlk seçimde oyların yaklaşık %53’ünü aldı ve 408 milletvekili çıkardı. DP iktidara geldi, ezanı tekrar aslına, Arapça olarak okunmasına döndürdü. liberal politikalar konusunda birçok adımlar attı.
Böylelikle 27 yıllık CHP zulmü (kimse kusura bakmasın, olanlara baktığımda bunu söylemek yerinde oluyor…) son buluyordu. CHP’nin bu mağlubiyeti öyle oldu ki o günden bu yana iktidara gelemedi. Bu kafayla da devam ederse dini damarı kabarık olan bu millet (herkesi kast ediyorum) CHP’ye iktidar yüzü göstermeyecektir.
Devam… DP kurulduktan sonra İslami damarı olan Başbakan Adnan Menderes, dönemin bölge garnizonu Türkiye’nin sahiplerini rahatsız etmişti. Adnan Menderes’in izlediği milli politikalar genelde Batı’yı özelde ABD’yi rahatsız etmişti. Bu adamı ortadan kaldırmamız gerekiyor diyorlardı kendi kendilerine. 27 Mayıs darbesiyle DP’yi iktidardan indirdiler, Adnan Menderes ve onun iki yol arkadaşı Hasan Polatkan ve Fatin Rüştü Zorlu’yu ipe götürdüler…
ABD öncülüğündeki Batı artık yeni bir yol bulmuştu. 27 yıl boyunca CHP iktidarında her istediklerini yaptırdıkları Türkiye’ye DP’den sonra darbelerle müdahale etmeye başladılar. Askeriyenin içine girdiler, Türk ordusunun içerisine darbeci, cuntacı askerleri yerleştirdiler ve yeni bir dönemin kapısını açtılar. Her ne zaman Türkiye milli politikalar üretmeye kalksa darbe ve cunta balyozunu ülkenin başına indirdiler. Tıpkı 1980 darbesinde olduğu gibi tıpkı dini damarı olan Turgut Özal’ı zehirleyip ortadan kaldırmaları gibi. Tıpkı karanlık yıl olarak ifade edilen 1993 yılında kalbi bu topraklar için atan devlet adamlarımızın suikast ile ortadan kaldırılmaları gibi…
28 Şubat ve 2001 krizini de bunlardan ayrı düşünmemek gerekiyor. Kesinlikle… Hal böyle olunca Türkiye kolay idare edilebilir hale geliyor Batı için, Türkiye düşmanları için. Ancak her şey onlar için yolunda gidecek değildi. Bu devletin başına er veya geç milli damarı bu topraklar için atan, iradesi sağlam birileri yine gelecekti: Recep Tayyip Erdoğan… Şimdi soracaksınız bana Adnan Menderes de Turgut Özal da böyleydi. Yine aynısının olmayacağı ne malum! Tek bir farkla. Millet desteği… Diğerlerinin arkasında bu güç yoktu. Millet pusturulmuştu. Darbelerle, cuntalarla… Millet desteği her şeyi değiştiriyordu. Bunun en büyük ispatı 15 yıllık Ak Parti iktidarıdır. Bunu hiçkimse inkar edemez.
Eee çok beklediniz ama asıl meseleye yaklaşıyoruz. Biraz daha sabır. Devamı cumaya…
İBRAHİM YAVUZ
