Akıncılar Dergisi Türkiye'nin Güncel, Doğru ve Seviyeli Haber ve Bilgi Portalı
Aydın Aydın
Erbakan hocamız…
Siyasi olarak üç kere koalisyon yaptı.
İki kere de ittifak yaptı.
Üçüncü ittifak teşebbüsü ise, ömrü buna yetmedi ve vefat etti.
Bu dört olayın dördü de bize örnektir.
Her üç koalisyon da seçimden sonra, meclis aritmetiğinin neticesinde, bir bakıma mecburi yol idi.
İlk koalisyonu Ecevit ile yaptı. Demirel ile mümkün olsaydı Demirel ile yapardı. Yani bunda şaşılacak hiç bir şey yoktur. Elbet birisi ile koalisyon kuracaktı. Çünkü kendisi anahtar parti durumundaydı. Amblemi bile anahtar idi.
Bir partinin hükümet ortağı olmasından daha tabii hiç bir şey yoktur.
Bu koalisyonda kendisi küçük parti idi ve doğal olarak başbakan değil başbakan yardımcısı oldu.
Bu koalisyonda Erbakan hocamızın başına gelmeyen kalmadı ama o bütün zorluklari aştı ve başbakan Ecevit’e dahi rağmen mesela Kıbrıs, bugünkü konumunu kazandı.
Hocamızın ikinci koalisyonu Ecevit’in tek başına iktidar olma hevesi ile erken seçime gitmesi neticesinde meclis eskisinden daha parçalı hale geldi ve koalisyon her parti için mecburiyet halini aldı. Erbakan’ın partisi yine anahtar parti idi ve ilk koalisyonu bozan Ecevit ile aynı yol bir daha gidilemezdi. Bu yüzden tarihe milliyetçi cephe diye geçen ve Demirel’in başbakan, Erbakan’ın ise basbakan yardımcılarından birisi olduğu Erbakan’li ikinci koalisyon hükümeti kuruldu. Bu hükümeti de Demirel yıktı. Çünkü, Erbakan, kendi emelleri ve kendi programı neyse o ilkeler üzerinde gidiyordu.
Üçüncü koalisyon ise Tansu Çiller ile oldu.
O zamanda da koalisyon yapacağı üç parti vardı. Ya CHP ile, ya ANAP ile ya da Tansu Çiller ile koalisyon yapacaktı. Çünkü hükümeti kurma görevi, o anda meclisin en çok vekili olan Parti’nin genel başkanı olarak ona verilmişti.
Gönlünde ANAP ile hükümeti kurma arzusu vardı fakat ANAP üstüne gelen baskılara boyun eğdi ve Erbakan ile koalisyona yanaşmadı.
Tansu Çiller….koalisyona razı geldi ve ikisi bir koalisyon hükümeti kurdular.
Bu koalisyonda gerek Erbakan’in ve gerekse Tansu Çiller ‘in başına gelmeyen kalmadı. Bu dönem bizim siyasi tarihimize 28 Şubat dönemi olarak geçmiştir.
Yazının başında söyledim: Erbakan’ın seçim öncesinde hiç bir parti ile koalisyon denemesi ve hatta hevesi hiç olmadı.
İki seçimde ittifak yaptı. Kendisi ittifakın ana partisi oldu. Diğerleri, onun partisinin listeleri içine konuldu ve seçim propagandasını da ittifak adına değil doğrudan kendi partisi adına yürüttü. Seçimden sonra da ittifak yaptığı partilerin seçilmiş vekilleri, Erbakan’ın partisinden ayrılarak kendi partilerine geçtiler.
Son ittifak denemesi ise şu şekildedir.
Rahmetli, Türkiye’de muhalefet boşluğunu görmüştü ve CHP ile bir muhalefet olamiyacagini biliyordu.
CHP kendi genetiği neticesi yapıcı değil yıkıcı bir parti idi. Onunla yol gitmek ve bir siyaset aklı ortaya koymak bugün olduğu gibi o gün de mümkün değildi.
Bu yüzden, CHP yi hiç muhatap almadan, muhaefete ait partiler ile görüşmelere başladı.
Maksadı önce ana muhalefet sonra da iktidar olmaktı.
Ömrü vefa etmedi.
…
Yani…kimse ve hiç kimse Erbakan hocamız ile bizi kandırmaya kalkmasın. Hiç kimse kendi eblehliklerini de Erbakan hocamıza bulaştırmaya kalkmasın.
Saadetcilerin bu günkü hallerinin Erbakan hocamızın hayatı içerisinde zerre miktar dahi olsa hiç bir karşılığı yoktur.
