GÜVENDİK DİYELİM

Yaklaşık on senedir, “Adalete güven” konusundayız. Önceden böyle bir konu yoktu. Çünkü adalet ne derse o oluyordu. Adalet karşısında adalet diyecek yürek de kimsede yoktu. Adalet; efendi, adalet dağıtılanlar ise bizdik. Yani, köleler.

Refah Partisini adalet kapattı. Başörtüsü yasağını onaylayan mekanizma adalet idi. 367 kararı bir adalet kararıydı. Mesela, bunlardan dolayı bile “adalet yok” denilmedi. “Adalet var da, hukuk yanlış hâkimler ne yapsın” denildi.

Sonra…

Hiçbir kanun değişmediği halde, zaman yürüdü yürüdü ve bu günlere geldi. Bu günlere de diyelim on senede geldi. Daha yolun başında… “Adalet artık bağımsız değil” yaveleri başladı.

Yani, Refah Partisi kapatılırken bağımsızmış; Başörtüsü çağdışıdır derken de bağımsızmış; 367 kişi olmadan meclis cumhurbaşkanı seçemez derken de bağımsızmış… Hep bağımsızmış… Ve böylece Türkiye’de adalet varmış. Ama mesela şimdi adalet yokmuş.

Niye ve nasıl yokmuş?

Mesela, İstanbul seçimleri iptal edilmiş… Hâlbuki daha önce, Ankara’yı iptal etmemişmiş… Yani, Yargı üst üste iki büyük suç işlemiş. Birincisi önceki seçimde Ankara seçimlerini iptal etmemiş: İki, şimdi İstanbul seçimini iptal etmiş.

Yani, adalet bu adalet dağıtıcılarının sözlerini dinlememiş. Hâlbuki eskiden, örneklerde olduğu gibi ne güzel dinliyordu. Bunları dinler de insan ve adalet hiç zalim olur mu ki? Köleler de kimmiş ki adalet desinler, efendilerin canı mı çıktı. Efendi varken, adalet istemek de neyin nesi… Üstelik adaleti de kendileri dağıtacaklarmış… Olur mu ki len… Böyle bir adalet mi olur. Bunları beslemeyip asacaktık ki adalet neymiş görsünler…

Neyse de;

Gelelim bu adaletçilere güvenmenin ne kadar büyük bir ahmaklık olabileceğinin tesbit edilmiş olması meselesine… Yani, şimdi böyle bir mesele var.

Bu Akparti var ya.. “Adalet Yok” yavelerine o bile kandı. Haklarını yemeyelim… Kanmadı da, “yaw hele bir bakalım” falan da demiş olabilir.

Seçimlere bir ay kala, kanunu değiştirdiler seçim daha demokratik olsun diyerekten il ve ilçelerde Seçim Kurulu’nu o yerin en kıdemli hâkiminin yetkisine verdiler. Seçimin padişahı böylece kim oldu? Bir seçim bölgesinin en kıdemli hâkimi, orada seçimin padişahı oldu.

Bu hâkimler kim?

Bu hakimler, 367 kararını, Başörtüsü yasağını, Refah Partisi’nin kapatılmasını “adalet” etmiş dönemin hakimleri.. Yani, o dönemin hâkim ettiği o vaktin hakimcikleri… Şimdi ise zaman içinde olmuşlar en kıdemli hâkimler. CHP Moğultay döneminin hakimcikleri… Fakat o hakimcikler, şimdinin Fetocu hakimleri… Hakimliğe CHPcik olarak girenler, nasıl olmuşsa, Akparti’nin kucağında fetocu olmuşlar. Böyle de bir sorun var ama onu da geçelim.

Hükümet “Bu memlekette hakimler var. Tüm dünya görsün” diye, seçimin yönetimini en kıdemli hakimlere verdi. Verdi ve biz on yılın sonunda nihayet bir adalet gördük. Öyle bir adalet ki, son on yılda böyle bir adalet hiç görülmedi. Kurulmamış ne kadar büyük oyun varsa kurulmuş; ne kadar büyük dolap varsa hepsi çevirilmiş… Gözlerimiz açıldı, ufkumuz açıldı.

Şimdi esas soru şudur: Kıdemli hakimlerin fetocu hakimler olduğunu ve olabileceğini; bunların da seçimler sırasında hukuka ve devlete ihanet edeceklerini bile bile Akparti, seçim kanununu niye bu şekilde değiştirdi de bunlara bu ihanet imkanını neden sağladı.

Bana göre, ahmaklıkla değiştirdi denilemez. Bana göre, hem Fetoculara hem CHP’ye çok ala bir tuzak kuruldu. Bu tuzağa feto; aklının gereği olarak, CHP akılsızlığının gereği olarak düştü.

CHP, Feto’dan gelen eli hemen tuttu. Tutması da şu anlama geliyor: Onların mazlum olduklarına inanıyor. Kendisi de mazlumları kurtarma ve hem onların gücüyle birleşme hem de adalet kahramanı bir parti olmayı hayal etti… Eski günlere dönmeyi hayal etti ama…

Türkiye’de hakimler olduğunu ikisi de unuttular. Ve İstanbul seçimleri yenilenecek.