2002 yılında AK Parti iktidara geldiğinde Türkiye’nin bütün kurumları hantal bir işleyiş içinde, devlet yönetilemez vaziyette, adeta bir fetret devri halinde idi. 28 Şubat ile başlayan askeri vesayet, salt Refah-Yol hükümetinin değil, sonradan gelen hükümetlerin de canına okumuştu. Devlet yönetimi siyasilerin elinden kaymış, askeri vesayet darbe yanlısı iş adamlarına menfaat temin eden bir mekanizma haline gelmişti. Sivil toplum alanı bastırılmış, medya vesayet ile içli dışlı hale gelmiş ve TÜSİAD çevresi, medya patronları, generaller banka hortumlamakla, devletin kurumlarını pay etmekle meşguldüler. Cumhurbaşkanı ve başbakan arasında anayasa kitapçığı fırlatma hadisesinden bir hafta önce, vesayetçi iş adamları Hürriyet gazetesine “yirmi yıl ilerisini görebiliyoruz” diye demeç vermişlerdi. Ancak ekonomi yönetimi bir hafta sonra iflasını ilan etmişti. Herhangi bir bankadan kredi talebinde bulunan iş adamlarına kredi geri ödenecekse yüzde 5, geri ödeme olmayacaksa yüzde 20 masraf çıkartılıyor, hazine alenen talan ediliyordu.

Kurumsal yapısı çürümüş olan bu siyasal ortamda yeni olan tek bir şey vardı, o da AK Parti’nin bizatihi kendisi idi.

Türkiye’nin umudu

2000′lerin başında kurulan AK Parti’de, Refah Partisi’nden devraldığı bilgili, çalışkan, vatanperver, dindar, teknik kapasitesi yüksek örgütlü bir kitle vardı ve siyasal yelpazedeki karşılığı yaklaşık yüzde 20 kadardı. Bu kadar güzel meziyetleri olan Refah Partisi kadroları ile ilgili halkın tek bir endişesi vardı, “Acaba bu iktidar radikalleşir miydi?”.

Recep Tayyip Erdoğan siyasi dehasını burada göstererek topluma güven verdi, bu kadroyu sağcı, milliyetçi, liberal ve sol takviyelerle yumuşatmayı başardı. Bütüncül yapısı ile topluma güven veren AK Parti yüksek liderlik misyonu ile Türkiye için umut olmayı başardı.

AK Parti iktidara gelir gelmez günün şartlarını göz önünde bulundurarak Türkiye’nin sorunlarını en ince ayrıntısına kadar tespit etti ve adım adım çözme yoluna gitti. Sorunların tespitinde oldukça rasyonel davrandı. Sorun çözdükçe vatandaşın güveni arttı. Yirmi yıl önce ülkede sorun olan ne varsa bugün sorun olmaktan çıkmış gözüküyor. Yatırım, hizmet, reformlar, devletin dinamik bir şekilde çalıştırılmasının yanı sıra, askeri vesayet, FETÖ terör örgütünün tasfiyesi, ”çözüm süreci” girişimi ve PKK’yı yokluğa mahkum etmek de dahil, Türkiye’yi tam bağımsızlık yönünden adım adım bir bölge liderliğine taşıyan göz kamaştırıcı bir yirmi yıl yaşadık.

AK Parti’den başka bugüne kadar iktidara gelen siyasi partiler kısa zamanda yozlaşmış, siyasi düşünce ve ideallerinden vazgeçip, iktidarın baş döndürücü gücüne kapılmış, kısa sürede iktidarı kaybetmişlerdir.

CHP’lileşme temayülü

Türkiye’nin en uzun süre hükümet eden partisi olan CHP, “halka rağmen” siyaset yapmış, Demokrat Parti’nin iktidara gelmesinden sonra halkın bir partiden nasıl uzaklaşacağını ve halkın değerlerinden kopuk siyaset yapmanın akıbetinin ne olacağını gösteren ibretlik bir örnek olmuştur. Hangi parti CHP’nin yolundan giderse akıbeti aynı olacaktır. Bu sebepten dolayı bir partide sorunlar artınca bu durum “CHP’lileşme temayülü” olarak adlandırılır. Bu bağlamda AK Parti yirmi yılının muhasebesini yapıp Cumhuriyet Halk Partisi’ne benzeyen yanları var ise bunları revizyona tabi tutmalıdır.

Neden alternatif olamadı?

Türkiye’nin yeni sosyolojisini ve yeni siyaset vizyonunu konuşmadan muhalefetin açmazlarını bir gözden geçirelim. Yirmi yıllık AK Parti iktidarı süresince başta CHP olmak üzere muhalefet partileri, hükümet icraatlarına karşı basit karalamalarla vakit harcamış, gelecekte iktidar olabilmek için bir vizyon ortaya koyamamıştır.

Pandemi döneminde yüksek düzeyde polemik üreten muhalefet partilerinin, zaman zaman Cumhur İttifakı’nı zora soktukları olmuştur. CHP, İttihat ve Terakki Partisi gibi komitacılık ve “bir bardak suda fırtına koparma” konularında maharet kazanmıştır. Sürekli iktidara ve Recep Tayyip Erdoğan’a ağır hakaretler yağdırarak ve kutuplaşmayı körükleyerek bir başarı sağlandığına dair hissiyat oluşturmuşlardır. Pandemi döneminde oluşan enflasyonu, gıda fiyatlarındaki artışları, dar gelirlilerin durumunu gündemde tutmaya çalışan Millet İttifakı, Merkez Bankasının faiz indirme kararından sonra bütün muhalefetini doların yükselişine odaklamıştı. Sayın Cumhurbaşkanının gündeme getirdiği yeni tedbirlerden sonra büyük bir şok ve şaşkınlık yaşayan muhalefetin karşı karşıya kaldığı durum, vizyon olmadan, politika üretmeden kalıcı bir siyaset yapamayacaklarını ortaya çıkartmıştır.

Yeni soyoloji

2002 yılında olduğu gibi, AK Parti’nin yeni sosyoloji okumalarına girişmesi gerekmektedir. AK Parti kendi eliyle Türkiye sosyolojisini değiştirmiştir. Türk toplumunun neredeyse tamamına yakını kırdan kente göçmüştür. Bugün kentli, eğitimli, ekonomi ile doğrudan ilgili, bireysel özellikleri öne çıkan bir seçmen sınıfı ile karşı karşıyayız. Elbette ki bu halk kitlesi geleneksel, kültürel ve siyasi tutumlarının bir çoğunu fiilen yaşatmaktadır. Fakat seçmen eski seçmen olmadığı gibi bugün seçmen talepleri de değişim ve dönüşüme uğramıştır, yani talepler de eski talepler değildir. Cumhur İttifakı’nın bu ülke için bir gelecek tasarımı ortaya koyma şansı mevcuttur, çünkü tarihi kültürel ve değer kodlarına uyum bakımından hala Millet İttifakı’na göre çok daha avantajlı gözükmektedir.

Yeni siyaset

Yurt dışında yaşayan bir ekonomist Türkiye siyaseti ile ilgili kayda değer bir tespitte bulundu: ”Türkiye siyasetinin gerçekliği AK Parti’dir. AK Parti ne kadar boşluk bırakırsa muhalefet ancak o kadar boşluğu doldurmaktadır. Yoksa Millet İttifakı’nın kendiliğinden bir etki değeri yoktur.”

İlk bakışta ön kabul sayılan bu değerlendirme son döviz krizinde teyit edilmiş, Recep Tayyip Erdoğan’ın yaklaşımı ile muhalefetin yetmezliğini, topluma liderlik etme şansının hala Cumhur İttifakı’nda olduğunu göstermiştir. Dış politikada Türkiye bölge gücü olmuştur. Temel altyapı sorunlarını tamamlamıştır. Küresel ilişkilerde büyük kırılma yaşandıktan sonra AB, ABD ve Ortadoğu’da ilişkiler yeniden şekillenmektedir. Suriye savaşları, Karabağ savaşı ve Libya başarısından sonra Türkiye’nin bir güç olarak ortaya çıkması dış politikadaki pozisyonunu güçlendirmiştir. “AK Parti’nin ikinci yirmi yılı” ya da “AK Parti 2.0″ bu zemin üzerinde yükselebilir. 2023′ü beklemeden vizyon çalışması başlamalıdır.

Yeni liderlik

Son bir haftada siyasal liderlik konusunda bir çerçeve ortaya çıkmıştır ki; topluma güven verme, değişimi yönetme, dünya dengelerini okuma tecrübesi, iyiyi kötüden ayırt etme kabiliyeti, elde ettiği siyasi deneyim açısından Türk toplumunun tarihi kültürel ve dini değerleri ile barışıklığı açılarından bakacak ve aradan geçen yirmi yıllık iktidar sürecine rağmen halk desteğinin ısrarla kendisini takip etmesini de hesaba katacak olursak, yeni Türkiye’nin yeni vizyonunu, büyük Türkiye’nin liderliğini Recep Tayyip Erdoğan’ın yapma potansiyeli devam etmektedir.

Türk toplumu rekabeti, değişimi seven, kaybettiği itibarı geri almak isteyen, büyük bir devletin vatandaşı olmanın gururunu yaşamak arzusunda olan bir toplumdur. Yeni ekonomik mücadeleyi bir Türkiye devrimine dönüştürecek kabiliyettedir.