Uzun bir ara… Neredeyse iki ay oluyor geniş bir yazı yazmayalı. Tembellik yaptığımı düşünebilirsiniz. Ancak tembelliğe bile ayıracak vaktimin olmadığını sizlere bildirmek isterim. Bir de bazen, yazarların da bir süre yazın hayatında olmaması gerektiğini düşünüyorum. Hele benim gibi yazılarına siyaseti de karıştıranlardansanız, olaylardan biraz uzaklaşmak ve kendi iç sesinizi dinleyip kaleminize de o yönde yazılar yazdırmak isteyebilirsiniz…
Uzun lafın kısası her zaman makbul değildir ancak uzun laftan çıkarılan kıssalar insan hayatında önemli değişikliklere yol açabilir. Bazen bir şeyleri görebilmek için gündelik olaylardan uzaklaşıp olaylara genel bir çerçeve ile bakmak gerekir. Hele yaşadığımız dönemde kimin şah, kimin piyon olduğunu söyleyebilmek için olayları dinlendirip, olanlara farklı bir açı kazandırmak hem yazar hem de okuyucular açısından sağlıklı bir etkileşim kurulması ehemmiyeti taşır.
15 Temmuz hain darbe girişimiyle halkımız; şanlı müdafaası ile bir güzel silkinmiş, üstünde biriken toz zerreciklerini bir çırpıda yok etmiş ve milat sayılabilecek tarihi bir virajdan alnının akıyla dönebilmiştir. Bu kutlu yürüyüşte nice kahramanlar bedenlerini ‘hiç’e sayarak değil ‘vatan, millet, demokrasi’ uğruna feda etmiş, nice yiğitler aziz bayrağımız dalgalansın diye canlarını Allah’a teslim etmiştir…
Bunu ‘tiyatro’ olarak nitelendirenlerin evde çekirdek çitleyip haberleri izlediğini, canlı yayında meydana gelen helikopter saldırısını bir aksiyon filmi seyrediyor edasıyla yorumladığını biliyoruz. Tabi bu vatan topraklarını tiyatro sahnesine çevirmek isteyenlerle; vatanı, milleti, bayrağı savunan kahramanları birer oyuncu olarak görenlerin aynı safta yer aldıklarını söylememize gerek yok sanırım…
15 Temmuz’dan sonraki ikinci tarihi virajımız, şüphesiz Fırat Kalkanı operasyonuna başlamamız oldu. Bir söz vardır bilirsiniz; “En yüksek sıçrayışlar, birkaç adım geriye gidilerek yapılandır!” Bizi her defasında geriye götürmeye çalışanlar bu kez başardıklarını zannetmiş, sevinç naraları atarken Başkomutanın emriyle Türk Silahlı Kuvvetleri’nin hışmına uğramış ve neye uğradıklarını şaşırmışlardır. Açıkçası kendi vatanımızdaki ‘modern hainler’ de bu hamleyle şaşırıp kalmış, kekeleyerek Türkiye’nin bu hamlesine tepki göstermişlerdir. Ancak, Suriye’ye -yani atalarımızın topraklarına, orada bulunan akrabalarımızın yanına, zulüm görmüş ve görmekte olan kardeşlerimizin ocağına- bunca zamandır barış(!) amaçlı giden devletlerin sayısı iki elin parmaklarına yaklaşmışken ve bu barışçıl devletlerin oraya barış getirmekten çok kan getirdikleri görülmüşken, Türkiye’nin sessiz kalmaması birilerinin zoruna gitmiş olacak ki yanlı medya her zamanki işini yapıp para babalarının ellerinden öperek gazeteciliklerini çıkarları uğruna kullanmışlardır.
Ey her şeye muhalif kesilen, kaleminin mürekkebini dolar ile dolduranlar! Size bir sorum olacak… Amerika, Rusya, İran, Daeş, Ypg/Pkk ve koalisyon güçlerinin bulunduğu sahada Türkiye’nin bulunmaması mı daha iyidir, yoksa oradaki bilgileri taze bir şekilde öğrenmesi mi? Sizin habercilik anlayışınız olayları uzaktan seyrederek yorumlamak mı yoksa istihbarat servislerinin aynı haberleri ısıtıp ısıtıp önünüze koymasını beklemek mi? Lütfen dürüst olunuz… Siz ki daha akşam yemeklerine davet edilmediğinizde küsen kişilersiniz! Kendi menfaatinizi bu denli düşünürken ülke menfaatlerini görmemeniz gerçekten gülünç kaçıyor!
Türkiye, Fırat Kalkanı operasyonuna girişmeseydi bundan seneler sonra tarih sayfalarına ‘Türkiye sessizdi!’ diye not düşeceklerini tahmin edebilmek hiç de zor değil…
Türkiye’de yaşayan vatandaşlarımız olayları daha iyi çözümleyeceklerdir. 15 Temmuz darbe girişiminden sonra emellerine ulaşamayan hainlerin bazıları Amerika’ya, bazıları Avrupa’ya, bazıları ise yıllardır mücadele ediyor göründükleri Kandil’e sığındı. Darbe sonrası Türkiye’ye destek için bir araya gelen Almanya’daki gurbetçilerle Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan arasında telekonferans sağlanmasına izin verilmedi! Halbuki aynı ülkede Pkk sempatizanları istedikleri gibi stand açabiliyor, istedikleri siyasetçiyi getirtip konuşturabiliyor, istedikleri tahriki oradaki gurbetçilerimize yapabiliyorlardı…
Fırat Kalkanı operasyonundan sonra meydana gelen terör saldırılarının eskiye nazaran daha da artış göstermesi birilerinin kuyruğuna bastığımızın da bir göstergesidir aynı zamanda. Suriye’nin bir bölümünü teröristlerden temizlememiz ve “Burada biz de varız!” şeklindeki uyarımız birçok devlete ders olmuştur. Aynı zamanda Cumhurbaşkanımızın “Suriye, Suriyelilerindir!” şeklinde yaptığı açıklama, “Böl-Parçala-Yönet” anlayışındaki güruha ayrıca bir darbe indirmiştir.
Peki bu savaş kimlere hizmet etmektedir?
Bu kadar ‘Müslüman’ kanının dökülmesi kimlerin işine gelmektedir?
Bunca toplu ölümler neye hazırlıktır?
Ve sayın okuyucular…
Siz bunca şeyin sadece ‘para’ uğruna mı gerçekleştiğine inanıyorsunuz?
Bir sonraki yazımda, kalemim döndükçe bunları cevaplamaya çalışacağım.
Selametle…
Anasayfa
