Savaşın kapkara bir çarşaf gibi gökyüzünü kapattığı zamanlardı. O dönemlerde Anadolu’da bir köy vardı. Köyden savaşa giden erkekler ya bir daha geriye dönemiyor, ya da gazi olarak bir parçasını çorak toprağa bağışlayarak baba ocağına geri dönüyordu. Aslında, hangi köy böyle değildi ki o dönemlerde? O köyde bir Ayşe Ana vardı. Yirmi beş senelik kocasını, evinin direğini Çanakkale’ye göndermişti. Hem de …

FELSEFE Felsefe… Yani, bilimin düşünce olarak tecelli etmiş hali. Bilimin yapı taşını oluşturan ve düşünceyi temel alan yaşamın sırrı… Aslına bakılırsa, felsefeye çok geç ulaştık insanlık olarak… Kısa bir araştırmaya dayanarak insanlık tarihinin M.Ö. 50 bininci yıla dayandığını, felsefenin ise M.Ö. 700’lü yıllarda ortaya çıktığını görüyoruz. Şu an 2016 yılında olduğumuzu düşünürsek, yaklaşık üç bin yılda insanlık olarak gözle görülür …

HAYAL Mİ HAYAT MI ‘Başlık çok fevri olmuş, bunu daha yumuşak çizgilerle ayıramayız mı?’ diye sorabilirsiniz. Ya da ‘Tam yerinde bir başlık, yazının devamı nedir acaba?’ diye de düşünebilirsiniz. Ne düşündüğünüzü bilmiyorum. Sonuçta biz yazarlar kahin veyahut telepat değiliz. Psişik güçlerimiz pek güçlü sayılmaz ancak hissiyatlarımızı topluma sözlü olarak haykıramadığımız için kalemlerimizi sizlerin zihninize bir ayna gibi tutmayı adet edinmişizdir …

Şehirlerarası yolculuk yaparken dertlerinizi ve üzüntülerinizi terk ettiğiniz şehirde bırakıyor musunuz? Ya da mutlu anlarınızı bir kalemde silip atıyor musunuz? Pek zannetmiyorum. Belki ülkeler arası yolculuk yaparsanız, bir diğer ülkenin diline adapte olabilmek için kendi ülkenizdeki bazı şeyler aklınıza gelmeyebilir ancak gittiğiniz ülkeye alıştığınızda bu anılara tekrar sarılırsınız sımsıkı… Anılar demişken, geceleyin gökyüzüne bakarsanız -eğer etrafınızda sokak lambaları pek yoksa- …

Hatırlar mısınız bilmem, son günlerde pek de haberi yapılmayan Azerbaycan-Ermenistan savaşını… Azerbaycan’ın ilerlemesi, zaferleri ve dosta güven, düşmana korku salan faaliyetlerini anımsadınız mı? Benim aklıma bugün geldi. Aslında hiç de âdetim değildir başka ülkelerin silahlarını nereden temin ettiği. Ancak ufak bir internet araştırması sonucunda bu işin en karlı çıkan devletinin Azerbaycan olmadığını, başka bir devlet olduğunu görünce şaşırdım doğrusu. Ana …

Kaç tane ismim var bilmiyorum, nereli olduğumu bilmiyorum, ne zaman doğduğumu bilmiyorum, annem ve babamın kim olduğunu bilmiyorum, kardeşlerim var mı bilmiyorum… Ancak tek bildiğim şey var, o da doğduğumdan beri göç ediyor olmam… Bir garip hayat hikayesi benimki. Şu an buradayım, yani dünyanın öbür ucu sayılan yerde. Alaska diyorlar kaldığım bölgeye. Ancak sonraki durağım neresi olur bilmiyorum. Zira ömrüm …

  “Türkümüz dünyayı kardeş bilendir Gökleri insanın ortak tarlası” Diyor, Mehmet Akif İnan yukarıdaki mısraları kalbimize dökerek… Şairin bu mısraları kağıda geçirirken hangi düşüncede olduğunu bilemeyiz belki… Ancak benim zihnimde imgelenen şey, insanoğlunun aç gözlülüğü ile tapulanan toprak parçalarının, tapulanamayan göklerden küçük olduğunun şiirde dile getirilmesidir… Cümlem biraz karışık mı oldu? Peki, biraz daha açayım sizler için… Dünya üzerinde topraktan …

  Bütün beddualarım: Onlarca insanın canını bir bombaya sığdıranlara… Fitneyi ve hainliği yaşam felsefesi haline getiren mahluklara!   Sözün bittiği yer değil, acıların başladığı yer Ankara… Hainlerin değil, umutların tükendiği şehir Ankara…   Kalbimiz Ankara ancak düşmanlarımız kapkara!   Bu saldırıda canını yitiren masumlara Allah’tan rahmet, yaralılara acil şifa, kalanlara ise sabırlar diliyorum… Aziz milletimizin başı sağ olsun…

  Bir boşluğa düşmek… İnanın ya da inanmayın, kendinizi bir uzay aracına koysanız ve bunu son gücüyle ateşleseniz, karşınıza dünyanın nazar boncuğu Ay çıksa ve Ay’ı da kilometrelerce geçseniz, o esnada uzay aracından çıkıp bir boşluğa girmeniz, benim içimdeki boşluğu dolduramayacak ebatlarda olurdu, bundan yıllar önce… Lafı uzatmanın pek bir anlamını görmüyorum. Çünkü yaşadığım zihinsel evrimi sizlere anlatmayı afilli laflara …

Bir şehre göre küçük, bir ilçeye göre büyük bir yerde yaşıyorduk. Ancak yine de biz bir il sayılıyorduk. Kendimize ait bir plakamız, kendimize ait bir geleneğimiz vardı. Nüfusumuz dapek kalabalık değildi. Çoğu insan birbirini tanır, tanıyan olmasa bile herkes birbirini simasından çıkarıverirdi. Ancak bizi tanımayan insan yok gibiydi. Babam bu şehrin önde gelen büyüklerindendi. Kendisi şeyhti. Evimiz her gün misafirlerle …